Leven met een "Beperking" (Stempel)
Een heftig maar waar verhaal over de hedendaagse mens. Mensen met stempels, in hokjes en met een diagnose die zij ooit gekregen hebben in een moment opname. Of als stempeltje om zo een "antwoord" te hebben op hun "beperking". Voor de 1 een excuus om zich raar te gedragen tegenover anderen. Voor de ander een schaamte waar zij hun leven lang "beperkt" door blijven.
Leven met een "Beperking" (Stempel)
Wij leven in een tijd waar iedereen wel een stempeltje heeft gekregen van een dokter. Jong en oud hebben hiermee te maken en sommige mensen nemen hun stempel wel heel serieus als het hun uitkomt. Zo zien we massaal dat kinderen een opvoeding genieten om hun beperking te gebruiken als excuus voor alle shit die zij uithalen.
ADHD, ADD, Borderline en andere "stempels"die mensen tegenwoordig bij een moment opname of uiting al op hun das gespeld krijgen. Artsen hebben geen flauw idee wat zij doen. Het zijn daarnaast ook nog is verzonnen stempels waar ook automatisch een medicatie aan vast zit. Mensen die deze stempels gekregen hebben die kunnen heel erg boos worden als je zegt dat dit een bedachte diagnose is om hun tevreden te stellen, en de medicatie een mooie manier is om geld te maken over de rug van de nietsvermoedende patiënt.
Voor hun is deze "diagnose"een soort van bevestiging waarnaar zij op zoek waren al die tijd. Hierdoor denken zij het een plek te geven en door te leven. Of juist om ermee om te kunnen gaan. De weg van de stempels kan altijd 2 kanten op gaan.
Je hebt mensen die het accepteren,zich erin kunnen vinden en ervan leren. Zij gaan er niet naar leven maar halen het beste eruit. Zij werken aan zichzelf en proberen er altijd maar weer het beste van te maken. Zij laten hun omgeving niet merken wat er gaande is in hunzelf en zetten hun beste beentje voor.
Dat zijn vaak ook de mensen die nee zeggen tegen een medicatie, die zich nooit uitspreken over de dingen waar zij moeite mee hebben. Zij werken keihard aan zichzelf en leren zichzelf om te gaan met de dingen waar zij moeite mee hebben. Deze kanjers laten zich nooit of te nimmer uit het veld slaan door dat klote stempeltje wat zij gekregen hebben van een arts, die niets anders kon vinden. dan dat ene hokje. Je hoort ze nooit klagen en geven zich niet zomaar gewonnen. De stille wateren hebben diepe gronden en zij zijn de helden die weten hoe ze hun leven kunnen beteren ipv zich vastklampen aan hun stempeltje wat een goed excuus kan zijn om zich te gedragen als een losgeslagen idioot,
Deze helden vergeten vaak zelfs deze stempel, zij zijn het er niet mee eens. Dat is een goed teken , want deze stempels worden vaak uitgedeeld in een moment opname, waarin jij zomaar ineens verdrietig of overspannen kan zijn door de gebeurtenissen in je leven. Je bent ook maar een mens, mensen hebben gevoelens en die springen altijd heen en weer.
Het is een achtbaan van emoties die wij onder controle moeten krijgen in onze levens. Dat is waar dit leven voor bestemd is. Het voelen van emoties, doorleven, een plek geven en doorgaan. Mensen met een stempel worden vaak afgedaan als een verloren zaak, waar je medicatie in moet pompen om er zo nog iets van te maken. Wat er gebeurt is een uitstel van executie, want jou gevoel word platgelegd.
Als half denkende zombies lopen zij rond. Gevoelsdood proberen zij hun weg te vinden naar "het geluk"omdat zij maar 1 ding voor ogen hebben , gelukkig zijn. Het feit is dat je nooit gelukkig kan zijn, als jou ziel "gedempt" is, je gevoel verdoofd is en je niet meer weer of je nu blauw of geel een mooie kleur vond. Je dromen zijn een hell, omdat dat het moment is dat het bij de ziel omhoog komt drijven. Een totale stand van rust zorgt ervoor dat je ziel toch probeert jou shit te gaan verwerken. Dat is een moeilijk, eenzaam en vooral vermoeiend proces waar je nooit doorheen kan komen met de verdoving van de medicatie.
Het leven van een "stempel" kan dus vele kanten opgaan. Het feit is, dat als de dokter dat zegt" is het waarheid. Ook de beste zorgen die je kan krijgen met medicatie is een feit, omdat de dokter dat zegt, Waar is jou mening als mens op dat moment ? Verloren ! Omdat je in een achtbaan zit van emoties en geen uitweg meer ziet (op dat moment) je geeft je over aan een diagnose die voor jou op dat moment beschikbaar is en dan.....
Leven met een Stempel
Dan kan je zomaar ineens "Borderliner" zijn. Borderline is tegenwoordig helemaal "hot". Dit zien wij vooral terug komen bij vrouwen. Vreemde bedoeling ? De stempel van Borderline is de heftigste diagnose die je iemand kan geven. Want Borderline is letterlijk vertaald "grens" maar is dit jou grens ? Of de grens van anderen ? Borderline is een hokje waarin je mensen kan stoppen die hun verleden niet kunnen verkroppen, niet kunnen verwerken en vaak toch de mensen in hun leven de schuld geven van deze ellende. Hierbij vergeten ze vaak naar zichzelf te kijken, en willen constant een bevestiging dat mensen van hun houden, dat ze mooi en lief zijn om hun gevoel van "gemis" en eigenwaarde op die nogal onrealistische manier te voeden, dus af te dwingen.
Hierbij krijgen ze vaak nog een antidepressiva voorgeschreven en bij zwaardere gevallen lekker nog een antipsychotica erbij en een slaappil om lekker de nacht door te komen. BAM !! Voedt de onzekerheid van deze persoon maar met een dosis dope, waarin zij helemaal niet meer weten wie ze zijn, wat ze willen , wat ze voelen en hoe ze ermee om moeten gaan. Als je niet meer weet, wat je gevoel je kan vertellen ben je zielsdood en moet je 10 x harder je best gaan doen om jezelf nog zien te redden in deze maatschappij.
Iemand met de diagnose Borderline kijkt toch altijd al "buiten zichzelf"terwijl het toch te maken heeft met de kern van hun bestaan. Daar ligt het probleem en niet bij een ander.
Doordat een arts een mens een stempel geeft, zal dit levenslang een blokkade kunnen zijn in hun bestaan. In hun mooie zijn, ziel en zaligheid. Het kan ze beschadigen, meer dat dat zij al waren. Zij kunnen zichzelf gaan zien als een kansloze idioot, wat nooit meer goed zal komen. Steeds denken zij terug aan deze diagnose en hun "beperking" hierin. Sommige gaan ernaar leven anderen willen er niet van weten. Maar toch zal dit blijven hangen in hun leven.... en dat is in en in triest !
Het excuus !
Om deze stempels vanaf beide kanten te bekijken komen we nu aan bij de andere kant van deze diagnose. Die worden dagelijks meerdere malen ingezet om zo op die manier een excuus te vinden voor een idioot gedrag van de mens. Niet alleen oudere mensen maar ook kinderen worden opgevoed om dit excuus in te zetten als zij rotstreken uithalen. Om een voorbeeld te noemen. Een kind van 7 jaar, die betrapt wordt op rotstreken wat schade kan brengen aan andere zaken. Word hierop aangesproken door derden. Hij verteld tegen deze persoon, dat ie niet gediend is om hierop aangesproken te worden "want hij heeft een beperking".
Zo heb je dus ook mensen (ouders) die niet weten hoe zij hun kind moeten opvoeden omdat zij bijvoorbeeld ADHD hebben. Dit kwam ik tegen in een programma bij "The Nanny". Een totaal ontregelde familie waarin de vader zich gedroeg als 1 of andere mafkees, wat hij terecht vond tegenover zijn kinderen want sja... hij had wel ADHD he. Hierin werd even vergeten dat hij gewoonweg niet wist hoe een kind op te voeden omdat hij dit niet van thuis uit had meegekregen.
Een moeder die teveel met zichzelf bezig is, haar kids verwaarloosd doordat ze alleen maar met zichzelf bezig is, haar verleden en constant zoekt naar bevestiging om " aandacht" te krijgen, waardoor haar kinderen niet alleen een moeder missen, liefde en een opvoeding, gaan zij haar ook nog zien als een voorbeeld van "hoe je moet zijn als mens" en copieeren dat gedrag. Elke keer als iemand anders haar wijst op haar fouten, met de hoop hierin verbetering te zien om het leven voor haar en haar kids aangenamer te maken. Worden ze vals en brengen zij altijd hun "borderline" naar voren. Een goed excuus om geen goede zorg meer te dragen voor jezelf en je familie.
( LET OP !!! HIERMEE BEDOELEN WIJ NIET IEDEREEN !!! ) Dit moeten wij dus dubbel aangeven bij een mens met Borderline. De kans zit er dik in dat zij het bovenste deel van dit verhaal wel gelezen hebben, maar inmiddels al weer vergeten zijn, want dit is een aanval in hun bestaan.
Alsof dat nog niet het ergste is, blijven deze mensen daar vaak gewoon levenslang in hangen. De instellingen zoals UWV en andere zaken nemen dit bloedserieus. Dus de diagnose is erkend! Zorg wel dat je jezelf ernaar blijft gedragen dan zit het wel goed.
Als je wist hoeveel mensen er lichamelijk ziek zijn. Dagelijks kapot gaan van de pijn, zich vooruit moeten slepen om nog het leven wat waardig te houden. Afhankelijk zijn van anderen om de normale dagelijkse taken te volbrengen. Niet zelfstandig naar de wc kunnen. En moeite hebben om nog positief in het leven te blijven staan.... die weggezet worden zonder geldige diagnose en dat alles maar tussen de oren zit. Wat klaag je dan met je "diagnose" borderline.
Ga er iets aan doen, zorg dat je ervan af komt, gebruik het niet als een kut excuus om anderen en jezelf hierin te benadelen. Blijf niet hangen en kijk is om je heen. Je bent niet alleen op de wereld en het is geen aandoening. Het is iets wat jij jezelf en vaak anderen "aan doet". Je kan dit niet vergelijken met "ziekte". Je hebt dan geen flauw idee wat echt ziek zijn met zich meebrengt. Jij hebt de kans jezelf te herstellen, een lichamelijk ziek mens heeft maar 1 lichaam. Jij hebt nog een heel leven voor je en als je daar niets mee wil doen is dat jou keus, maar de volwassenheid om jou stempeltje te gebruiken als excuus is ver te zoeken.
Het is vreemd dat mensen met stempels serieus genomen worden. En mensen met een onzichtbare lichamelijke ziekte worden gezien als "aanstellerij". Het is een omgekeerde wereld waarin wij leven en zelfs de grootste misdadigers komen weg met hun geestelijke "ziekte" want sja... ze waren op dat moment echt heel even ontoerekeningsvatbaar ! Het kind op de hoek die je auto sloopt met een steen... agg die heeft ADHD, hij kan er niets aan doen.
Wat wij hiermee bedoelen is. Als jij een mens bent met een stempel en je daar achter wil verschuilen, ben je iemand zonder ruggengraat. Altijd de schuld leggen bij een ander of je diagnose om je er op die manier mooi uit te lullen gaat helaas niet op. Je bent dan niet alleen zwak, maar ook echt heel erg sneu om je daar achter te verschuilen. Het wordt tijd om daar een draai aan te geven, er is meer in het leven.
Ga op bezoek bij een terminaal Kanker patient. Kijk hoe die mensen in het leven staan, zij klagen niet, zij zeuren niet, zij halen het beste uit elk uur van de dag die zij nog te leven hebben. Zij geven anderen niet de schuld, zij leven niet naar hun diagnose, maar zij weten wel dat ze dood gaan. Toch blijven ze positief, liefhebben , vriendelijk en vechten tot het bittere einde. Deze diagnose is pas een diagnose. En het beste medicijn voor mensen die teveel aan hun "stempeltje"vastzitten is om met eigen ogen te zien, hoe zwaar mensen het om je heen kunnen hebben. Als je even een momentje tijd hebt om uit je ego "eigen" wereld te stappen en verder te kijken dan je eigen "hokje" waar je lekker in vast wil blijven zitten.
Misschien dat je dan kan zien wat wij hiermee bedoelen.
Dit artikel is misschien keihard, maar wel waarheid. Het zal mensen raken en misschien wel boos maken. Maar de ware reden waarom wij dit op deze manier willen brengen, is om jou de kans te geven je leven te veranderen, op jouw manier. Om je een inzicht te geven dat je niet levenslang naar je stempel moet leven. Dat het een tijdelijke diagnose is waaraan jij vast blijft zitten. Dat je los moet komen stoppen met klagen en zelfmedelijden. Kijk om je heen en stap uit je ego wereldje waar alleen jij meetelt en zielig bent.
Ik zal vast mails ontvangen met boze berichten van mensen die zich aangevallen voelen, die zich niet begrepen voelen, die niet de boodschap kunnen zien in dit schrijven. Juist omdat ze teveel vast zitten in hun eigen wereld, hun ego, hun zielige IK.
Bij deze kan ik je vertellen dat ik precies weet waar ik over praat. Dat ik bekend ben met de hokjes die artsen op willen leggen. Dus voor je gaat oordelen dat de schrijfster oordeelt over iets waar ze geen verstand van heeft... das een kut excuus. Het word tijd om niet MIJ de schuld te geven over deze feiten, maar even naar jezelf te kijken, te zien dat je de moeite waard bent om nog wat te maken van jou leven, en niet elke keer jezelf en de rest van je kansen te verschuilen achter jou diagnose.
Ik wens alle mensen heel erg veel succes, zowel de diagnose mensen als de mensen in hun omgeving want die hebben het altijd nog het zwaarst met wat er gebeurt. Wij nemen helaas niet de tijd om te reageren op een mail, een mening of andere zaken omtrent dit schrijven. Wij willen geen "gelijk" halen maar een poging doen om mensen wakker te maken en zo ook te laten weten dat een diagnose geen excuus mag zijn voor datgene wat jij uitspookt !
Liefs Mystica
